Natalia Czerwonka: Od wątpliwości do medalu olimpijskiego

Utytułowana dziś łyżwiarka przyznaje, że sport w jej życiu wcale nie był ścieżką skrupulatnie zaplanowaną. Zgłosiła chęć uprawiania sportu i trafiła do klasy łyżwiarskiej.

Chciałam ją szybko zmienić na lekkoatletyczną, ale tata przekonał mnie, żebym się wstrzymała z podejmowaniem nagłych decyzji. Z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że dobrze się stało, bo tak ten sport pochłonął mnie na 27 lat – mówi z uśmiechem Natalia Czerwonka.

Jak podkreśla, ze sportem miała do czynienia w młodości bardzo wszechstronnie.

Ogólnie mocno mnie pochłonął. Pamiętam, że od 10. roku życia robiłam w zasadzie wszystko. Startowałam w biegach przełajowych, czwórbojach, zawodach pływackich... – wspomina sportsmenka,
wskazując na korzyści, które czerpała ze sportu od najmłodszych lat.
Może zabrzmi to dziwnie, ale od dziecka poczucie zmęczenia przeradzało się u mnie w spełnienie i zadowolenie. Ta radość miała zapewne związek z wydzielaniem się endorfin – tłumaczy Czerwonka.

Natalia Czerwonka to czterokrotna olimpijka. Po najcenniejszy srebrny medal igrzysk sięgnęła w 2014 roku w Soczi. Trzykrotnie stawała również na podium mistrzostw świata w łyżwiarstwie szybkim w drużynie – w 2012 r. w Heerenveen, w 2013 r. w Soczi oraz w 2020 r. w Salt Lake City. W trakcie swojej kariery sportowej mocno związana była z Tomaszowem Mazowieckim i klubem Arena, gdzie miała okazję trenować z wykorzystaniem bazy pierwszego w Polsce całorocznego toru łyżwiarskiego.

Z perspektywy czasu, już po zakończeniu profesjonalnej kariery, za istotne w kontekście sportu uważa nie tylko same sukcesy, potwierdzane medalowymi zdobyczami. I zgadza się z założeniami kampanii społecznej „TAK dla sportu, NIE dla agresji i przestępczości”.

Dla mnie wartości, jakie niesie ze sobą sport, są niezwykle cenne. Jako te najważniejsze mogłabym wskazać współpracę w drużynie, rywalizację w duchu fair play i wpajanie zasad takich, jak systematyczność czy cierpliwość. Stanowią one później tak naprawdę fundament dorosłego życia. To piękne, że ze sportu dającego radość, można się przy okazji wiele nauczyć – dopowiada medalistka olimpijska.

Sfinansowano ze środków Funduszu Sprawiedliwości, którego dysponentem jest Minister Sprawiedliwości.